https://www.youtube.com/watch?v=YkgkThdzX-8

Cii, to może być święta KROWA

Czekałam na twój głos. A jednak przeczytałeś ?

Baaardzo infantylnie. Ad Kosz.

Bardzo ciekawy, przewrotny wiersz z podtekstem moralnym. Pozdrawiam

Dla mnie pisanie „dla kogoś” nie oznacza pisania pod czyjeś oczekiwania.
To raczej otwarcie przestrzeni, w której ktoś może rozpoznać siebie we własnym wnętrzu.

Nie piszę, żeby się przypodobać. Piszę, żeby ktoś – jeśli poczuje – mógł powiedzieć: „ja też tak mam”.
To jest dla mnie sens kontaktu przez tekst.

Dostałam kiedyś wiadomość, że nie pisze się dziś ani z duszy, ani serca, ani nerki – bo to nikomu niepotrzebne. Może faktycznie — nie na każdej platformie.

Ale dla mnie poezja rodzi się z czegoś głębszego.
Nie piszę dla pochwał, tylko po to, by ktoś – może jedna osoba – pomyślał: „ja też tak czułem”.
Dla mnie to jest sztuka.
Nie taka, co się wszystkim spodoba.
Taka, która dotyka tych, co czują podobnie.

I tak — próbuję różnych form, uczę się, czytam innych, ale przekaz zawsze idzie z wewnątrz.
Może dlatego czasem się rozmijamy.
Ale nie rezygnuję.

A ja uważam, że zawsze się pisze dla kogoś, bo choćby człowiek został sam na planecie, to będzie pisał do wyobrażonego w swojej głowie czytelnika, zawsze projektujemy sobie tego czytelnika.

Oczywiście. Można też od czasu do czasu skrobnąć meta tekst, pisać o pisaniu, ale, moim zdaniem, na dłuższą metę to droga donikąd.

Nie rozumiem co to znaczy dostatecznie pochwalony. Nie pisze dla pochwał. Pisze przede wszystkim dla siebie. Nie każdy się w tym odnajdzie ale jeśli choć jedna osoba. To jest dobrze. Zalezy mi na uwagach głosach co dobre a co warto poprawić. Nie każda krytyka jest ważna.