Wart nominacji!

Dzięki Leszku. Pozdrawiam!

Pisze się najczęściej z autopsji.
Nie dziwię się Lucyno tematom Twoich wierszy skoro czerpiesz je ze swojej codzienności.
Są bardzo wzruszające i mnie ta tematyka nie nudzi, pisz co Ci leży na serduchu
Pozdrawiam

Tak sobie myślę o tym, że świat chorej dziewczynki sięgał czubków palców, był bliski, dotykalny. Bolał. Może dlatego przejęłam język dziecka, w sensie, że mówię szczerze i dosadnie, tak jak ono?

Jeszcze raz dziękuję Joasiu za czytanie i zaangażowanie! :)

Wróciłam i w sumie masz rację, i już nic nie „grzeb”, i niech tak zostanie, i na zawsze.
Słowa tu są tak piękne i wzruszające, że tak naprawdę nie potrzebują mojego „Na pewno”
Pozdrawiam Wszystkie Małe, przesyłam Tobie ♥ Ty potrafisz się Nim
z Nimi podzielić.

Joasiu, dziękuję serdecznie za komentarz. Napisałam to wczoraj od nowa i na razie niech tak zostanie. Mam pierwszą wersję taką "zwrotkową", ale ta wydaje mi się bardziej żywa.
Wiem, że powinnam skończyć na Kopciuszku, ale ja jestem nieznośnie niereformowalna. Pozdrawiam!

Imre, dziękuję z całego serca!

A Tomkowi z całej "dusycki" - tej na ramieniu - dziękuję!!!

Ech, wierzę naiwnie...

To o ścianach, co "jak nawet nie są białe...", piękne. Nawet nie nominuję, bo po co? I tak nie przejdzie Weryfikacji.
Pozdrawiam.

Wreszcie coś z sensem, a nie wydmuszki celebrytów.
Pozdrawiam.

Tu są tak żywe emocje że trudno mi coś pisać.

Twój wiersz poruszył mnie. Zatrzęsła się też lekko ziemia... pewnie dlatego że bardzo chcę by ta bajka dobrze się skończyła. A wiem że niewiele czasem można zrobić

Dziękuję
Pozdrawiam