gasną latarnie tak znienacka ktoś przemyka potykając się

o taboret ktoś wyje do księżyca ktoś gwiazdy łapie

mimochodem jak w sieć zwinięte prześcieradła

ktoś w kącie ciemnym bawi się sobą

ktoś gdzieś coś potłukł i brzęk się roznosi

po małym świecie w ścianach z chorobą

wtopioną w pył myśli ciszą rozgłosił

gasną umysły tak znienacka ktoś tańczy na stole poplamionym

odciski jak linie papilarne z kubka zbożowej niedocenionej

porankiem pożądanej wieczorem jajecznicy na margarynie

ktoś w kącie ciemnym podcina życie

ktoś coś podpalił i swąd się roznosi

po małym świecie w ścianach z chorobą

wtopioną w mgłę myśli ciszą rozgłosił

gasną latarnie gasną umysły znienacka mimochodem