Dziękuję, Afrodyto, za wyłapanie tych wahań i próby sprawiedliwego osądu.
Pozdrawiam serdecznie

Ciekawe ujęcie, podmiot liryczny staje się obserwatorem, ale zmienia perspektywy, co widać, szczególnie w trzeciej strofie, bo siebie też nie oszczędza, a potem znów pojawia się to "ale". Podoba mi się.

Marku, to wszystko z tęsknoty za nie-miastem... Dziękuję bardzo za entuzjastyczny odbiór, pozdrawiam serdecznie.

Słowianinie, może i cieniasy, ale tłumnie, do kompletu z betonem i hałasem, odbierają siły i chęci, porywają w swój bury nurt. To wszystko tylko na tymczasem, wytrzymam - powtarzam sobie. Dziękuję za krzepiący ślad! Pozdrawiam serdecznie :)

To są kurwa cieniasy, niech wypierdalają.

Dobry, "naiwny" tekst.

Anita, świetny wiersz! Dziękuję.