Naprawdę wierzę, że kiedy zbiorę w sobie głos rzeki wokół Lorelei się rozstąpią, Amazon przyśle mi książki Lyntona Kwesi Johnsona, Caleba Femi, Anthony’ego Anaxagorou, Joelle Taylor, Harry’ego Josephine Giles’a, żebym nie utonął w tweedzie.

Naprawdę zamknięto ostatni sklep na rogu i wyburzono kamienice skracając ich męki. Tak napisano na lśniącym i śliskim papierze, podając szczegóły rozwoju jak podaje się noworodka w ręce szczęśliwej rodziny, ewentualnie dwa noworodki, jeśli ma tu powstać osiedle podobne do innych.

Nie mam z tym problemu, bo nie mam ani bliźniaków ani rodziny ani tym bardziej osiedla, ale mam język i głos.

Niektórym zabrano nawet i to, a tym którzy to opisali wręczono nagrody, choć nie zapytano, czy ci którym wszystko odebrano na to się zgodzili.

Stąd imiona jeszcze żywych zastąpiono jeszcze żywszym językiem literatury faktu. Mniemam, że poleciały łzy i sucharki wysłane potem żołnierzom na wojnę.

Właśnie biorę kąpiel w modnej formule, którą opisano jako zestaw złożony z mydła, szamponu i odżywki, i raczej nie utonę, chyba że bardzo będę tego chciał.

Trochę kłamię, bo to nie Amazon przyśle mi książki tylko ojciec (pośrednik), ja je tyko zamówiłem u źródeł tak jak ojciec zamówił mnie wznosząc przy tym ręce niczym, kurwa, jakiś Brazylijczyk po strzeleniu gola.

Tego akurat nie wiem, ale się domyślam, że chciał chłopca; chłopca-doktora, chłopca-kosmonautę, w najgorszym przypadku chłopca-prawnika.

Pożytek z tego taki, że spędzę wiele godzin na dotykaniu chropowatych stron życia innych. Już spędzam, bo znowu oszukuję. Te książki właśnie dotarły!

Wiem, że to nie wiersz, lecz nie piszę dla nagród i nie wysyłam nikogo na wojnę. To chyba dobrze, że trzymam się faktów i w miarę możliwości nie kłamię.

Więc siedzę w kipieli, która zrobiła się kolorowa z powodów osobistych, nie ogólnospołecznych. Reasumując, nie robię niczego dla nagrody ani tym

bardziej dla siebie. Stąd te dłużyzny, dopowiedzenia, powtórki powtórek, jak ty to mówisz, Kochanie, kiedy płynnie przechodzisz na jawajski.