Cześć, no ten tekst dobrze koresponduje z tekstem Dehnela, a po drugie te gierki językowe sa takie nienachalne (ja mam na przykład ten problem, że przeginam, a Ty nie). po trzecie, ten wiersz jest rytmiczny, co jest oczywiście wartością samą w sobie.
Pozdrawiam

Nie ma co się przyznawać do niezdanego testu, wszak druga strofka całkiem niezła

...no proszę, uderz w stół, a brzytwa się odezwie __ ;)

Brzytwa okamgnienia

Spójrz, właśnie tędy przeszła brzytwa okamgnienia,
plamki zakrzepłej sepii świadczą o jej przejściu,
z prawej zalane łąki i dachy obejścia
ponad nadmiarem siwej, nieprzejrzystej wody,
z lewej oni: tobołek, kufajka, patelnia,
warstwy rozwilgłych spódnic i rozmyte brody

pod rysami kaszkietów. Łodzie ratunkowe
dojdą albo nie dojdą z Brześcia lub Kamienia.
Stan wody bez zmian. Zastój. Brzytwa okamgnienia
odcina to, co zbędne: całą resztę świata
za rozlewiskiem, jakieś sztaby kryzysowe
w surdutach, z wąsem, z lśnieniem słuchawek na blatach

szerokich, mahoniowych biurek. To, co płaskie
zostało na płaszczyźnie, na lśniącej powierzchni
cięcia: trafiły do nas te, nie inne, kreski
deszczu, bez chwili przed i chwili po, i wielka
woda i strach (na wróble) i ukryte paski
na których wisi w pustce mała, czarna leica.

Warszawa, 7. - 13. IV. 1905

Jacek Dehnel 2005-04-13 19:17:35

Witaj Bernadetto, dziękuję za czytanie i obszerniejszy komentarz...

_na marginesie chciałem tylko zaznaczyć, że "brzytwę okamgnienia" (wyrażenie) zapożyczyłem od Jacka Dehnela z jego wiersza o tym samym tytule __nie zaznaczyłem źródła cytatu - napisałem jedynie kursywą, bo sądzę, iż wiersz jest już tak znany, że... ale wspominam teraz, żeby nie było

Pozdrawiam

Wiersz ciekawy i intrygujący. Widzę tu coś w rodzaju „ iluzji przerzutni” to nie jest klasyka tego narzędzia ale wykorzystana w przemyślany sposób. W drugiej strofie zestawienie brzytwy i mgnienia oka. Świetne połączenie czegoś ostrego i ulotnego bądź szybkiego. Cała budowa tej strofy wygląda wręcz onomatopeicznie sugerując cięcie. Nawiasy wydają mi się idealnym narzędziem do wprowadzenia wypowiedzi kogoś innego ( jeśli alter ego niech tak będzie ) nie są błędem lecz zamysłem. I wykorzystanie ma wytłumaczenie. Dla mnie wygląda to na próbę dialogu zmieniająca się w potok językowych pułapek może to faktyczne odbicie nieświadomych myśli. W każdym bądź razie ciekawy i bogaty analitycznie.

Marku, w nawiasach pojawia się głos alter ego__ w drugim przypadku zwyczajne wtrącenie - jeśli to "zmyla"... cóż - to zazwyczaj wina autora
Ale dzięki za czytanie i pozostawienie śladu

Pozdrawiam również

Popracowałeś nad paroma gierkami słownymi - to wartość dodana. Jednak całość nie chce przemówić do mnie. Te nawiasy budują zmyłkę. Zdrówka