Bernadetto, meszugę - dzięki za ciepłe słowo u mnie.:)
Pozdrawiam.

,,moje życie i moje wszystko" - piękne słowa.
Czy jest coś cenniejszego, gdy ,,kończy się gra"? Życie to najcenniejsze, co mamy.
W tej grze mamy prawo być egoistami.

Doceniam w tym wierszu świadomość nieuchronności, ale i świadomość z ,,ułomności" starości ( uśmiech na zapomniane hasło...:)

...głód będziemy odczuwać do końca...

Jedynie jak miałabym się przyczepić to do „ moje wszystko” brzmi trochę facebookowo

Jedynie jak miałabym się przyczepić to do „ moje wszystko” brzmi trochę facebookowo

Piękny rytm wewnętrzny, delikatne frazy, a przy tym gęsto od znaczeń.
Bardzo podoba mi się zestawienie codzienności z metaforą gry i żniw — czuć, że dojrzewanie, znużenie i nadzieja są tu splecione w jedno.
Technicznie też bardzo dobrze — nieprzeforsowane wersy, ładna konstrukcja.
Zostaje w głowie.

"zauważ głód jakim się karmię

nieobojętny

względem ciebie"

Tak jest. Im bardziej dnia ubywa im bardziej ubywa życia tym bardziej je cenimy i nie jesteśmy względem niego obojętni.

Pozdrawiam Leszku :)

Ładnie poukładane koleje losu, koleje życia