Janusz.W

***

mieszkam tu już osiem lat

jestem żarem z papierosa

mentolowy dym

profanuje błękitne ściany

poświata z innych okien tworzy półmrok

niebo jest jak puste mieszkanie

pokój kwatera dom

w którym nie ma życia

spoglądam na kołujące ptaki

zazdroszczę im skrzydeł

na drzewa które odżywiają się

sokami umarłych kobiet

na kondukt ławek wżarł smutek

teraz

ulice wyglądają

jak

znoszone ubranie robocze (grabarza)

twarze jak

szmaciane lalki wrzucone w wir rzeki

obraz miasta skurczył się i zgasł

ma nad ranem sto trzydzieści lat

Ilość odsłon: 368

Janusz.W

2-5

czerwiec 23, 2024 14:54

Leszek ..dziękuje za słowo i refleksje ..co do okoliczności -tak interpretuje życie jak jest interpretowane ...
Aidegaart- chciałbym poznać twoje flay ...dziękuje za słowo co do fraz ..tak może inaczej to ułożę i zapis zmienię

najlepszego i dużo zdrowia

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

czerwiec 21, 2024 16:47

Smutnawo pobrzmiewa ta panorama miasta.
Dobrze napisane
Pozdrawiam

aidegaart

2-5 2-5

czerwiec 21, 2024 01:04

Jest klimat, może przesadnie dołujący, ale sprawnie napisany. Puenta bardzo dobra. Podzieliłbym wersy inaczej, ale, być może, to wina bardzo ograniczonych opcji edytorskich. Mam podobny problem. Pozdrawiam.

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

czerwiec 18, 2024 09:50

Jest ciekawie.

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

czerwiec 17, 2024 22:37

Nawet fajny, dający do myślenia, tekst. Pomysłowe zakończenie. Pozdrówka